Βιώνουμε την εποχή του ώριμου καπιταλισμού την έξαρση της βιομηχανοποιημένης
κοινωνίας και όπως πολύ εύστοχα έχει ειπωθεί, «ζούμε στην εποχή των τέλειων μέσων
και των συγκεχυμένων σκοπών!». Στα πλαίσια ενός τεχνοκρατικού καθεστώτος επιδιώκεται
ο αποπροσανατολισμός των μαζών, καλλιεργείται ένα πνεύμα ωφελιμισμού και η ανθρωπινή
ύπαρξη υποβιβάζεται.
Τα μάτια ενός νέου όμως ονειρεύονται ένα μέλλον όπου ο άνθρωπος θα βρίσκεται
στο επίκεντρο και τα ανθρωπινά δικαιώματα θα είναι πλέον κατοχυρωμένα. Όλα τα δικαιώματα
,όπως αυτό της ευτυχίας και της πνευματικής ολοκλήρωσης.
Τι άραγε χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι πραγματικά ευτυχισμένος
στη ζωή του;
Η ζωή είναι μια ευθύνη ατελεύτητη όσο και γοητευτική που καθορίζει
την ποιότητα του ανθρώπου. Η προφανής συνέπεια απέναντι σε πράγματα και
καταστάσεις, όπως η βιολογική υπόσταση, η εργασία,η γνώση, το κοινωνικό σύνολο,το πολίτικο «γίγνεσθαι», το περιβάλλον, η οικογένεια, τα συναισθήματα. Η ευθύνη
είναι σύμφυτη με τη ζωή του ανθρώπου και αθροίζει την ποιότητα του. Οι επιλογές
των ευθυνών μας καθορίζουν.
Δεν είναι λοιπόν άσχημο και χαζό να κάνουμε πράγματα που δεν
μας ευχαριστούν έτσι ώστε να συνεχίζουμε να ζούμε για να κάνουμε πράγματα που
δεν μας ευχαριστούν; Να χάνουμε τον εαυτό μας…; Να θυσιάζουμε στο βωμό του χρήματος
και του άκρατου ωφελιμισμού την ψυχή και την αξιοπρέπεια μας; Δεν χαίρουμε έτσι
καμιάς εκτίμησης και ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι για αυτό!
Μπορείς να αναρωτηθείς τι θα ήθελες να κάνεις στη ζωή σου αν
τα χρήματα δεν είχαν σημασία;
Μάλλον κάτι τελείως διαφορετικό, εναλλακτικό… κάτι που σε
αυτή την εποχή φαντάζει ουτοπικό! Θα ήθελες να ασχοληθείς με ποίηση, με ζωγραφική,
με μουσική…θα ήθελες να ιππεύεις… και θα ήσουν τόσο κάλος σε αυτό…ο μονός τρόπος
να γίνεις τόσο κάλος σε κάτι…και θα έφτανες έτσι στη πληρότητα…
Μην αφήνεις τα όνειρα σου… πάλεψε για αυτά και μην ξεχάσεις ποτέ
ότι η ευτυχία είναι ο Θεός των μικρών πραγμάτων!! Μόνο τότε εσύ και οι όμοιοι
σου θα δημιουργήσετε έναν κόσμο ικανό για ένα ταξίδι στην ατελεύτητη αιωνιότητα…